Ik wil niet naar huis
Door: Kris
Blijf op de hoogte en volg Kris
19 December 2013 | Tanzania, Dar es Salaam
Het is echt niet normaal, hoe snel de tijd hier gaat. Ik heb gisteren een gesprek gehad met Mama Dee, over hoe het is om hier te zijn. Als je hier niet geweest bent, is dat moeilijk uit te leggen. Ik zal toch een poging wagen.
Het leven hier gaat om zo’n kleine dingen. Kinderen zijn hier ontzettend blij als ze eens een keer een snoepje krijgen. Dit kan van alles zijn. Chips, lolly, spekje of cashew noten. De lach die dan op hun gezicht verschijnt is onbeschrijfelijk. Waar zijn wij af en toe in Nederland echt blij mee? Zijn wij echt blij met kleine dingen, of doen we vaak alsof? Het is af en toe heel moeilijk om het verschil te zien tussen Tumaini/Tanzania en Nederland. Er is toch niets mooier dan kinderen helpen en er voor zorgen dat ze een mooie en sterke toekomst krijgen?
Genoeg gepraat hierover. Nu over wat ik de laatste dagen heb ik gedaan.
Mijn dagen hebben vooral in teken gestaan van kleren. Na heel veel uren hebben we het eindelijk voor elkaar kregen om alle schoolkleding te verzamelen en ze bij de goede eigenaar terecht te krijgen. Een aantal kinderen zijn flink gegroeid en hebben echt behoefte aan nieuwe kleding. Er zitten vaak ook veel gaten in, en je snapt niet hoe die er in zijn gekomen.. Midden in trui kan een gat zitten van meer dan 5 cm….
Na 5 dagen schooluniformen, is het nu tijd voor de kleding die ze dragen na school. We zijn nu met 6 vrijwilligers bezig om alle kleding te controleren en alles weg te doen wat te klein, te groot, of echt heel kapot is weg te halen en dit te vervangen door andere kleding. Samen met een andere vrijwilliger, Mama Rebecca, brengen wij de dagen door in een zeecontainer waar alle kleding ligt opgeslagen. We proberen voor ieder kind iets goeds te halen, maar dit is een heel karwei. Vooral de meiden kunnen heel kieskeurig zijn. Ook lopen de temperaturen hoog op in de container en zijn wij er na een middag helemaal klaar mee.. Maar des te beter is het gevoel als ieder kind blij is met de kleren die ze hebben gekregen.
De kapotte kleren worden allemaal weer gerecycled. Oddo is opgegroeid in een heel arm deel in Tanzania, Songea. Daar hebben mensen geen schoenen en geen kleren. Zij zijn dus blij met alles, dus alles wordt daar naar toe gestuurd.
In de ochtend zijn we deze week vooral nog bezig geweest met lesgeven. Het is leuk om te zien, dat de kinderen groeien als je ze iets nieuws leert, want hoe ze hier af en toe rekenen… Daar snap ik niets van;)
Ook heb ik dit weekend een meisje geholpen die heel graag naar een andere school wil. Ze zit nu op Kilimani, wat een slechte school, maar haar niveau was niet goed genoeg om naar Amani te gaan. Deze school is de beste in het district. Ze zat in klas 6 en is gezakt om door te gaan naar klas 7. Nu wilde ze heel graag naar klas 5 op Amani. Daarvoor moest ze echter wel een test maken voor Engels en Wiskunde. Gelukkig heeft ze het gehaald en mag ze nu naar Amani klas 5. Het meisje glunderde van oor tot oor en heeft me wel 10x bedankt.
Ook heb ik met Mama Dee gepraat over wat ze met mijn donatie wil gaan doen. Helaas zijn er hier een hoop bedplassers. Zelfs jongens van 15 plassen nog regelmatig in hun bed. Een aantal matrassen zijn dan ook nodig aan vervanging toe, want de geur die daar van af komt is af en toe niet te harden. Hier zal een klein deel naar toe gaan. De rest van het geld zal worden gebruikt om outreach kinderen naar school te sturen. Vaak is een kleine bijdrage al voldoende om een kind naar school te sturen, dus hier kunnen heel veel kinderen mee worden geholpen.
Volgende week is het al kerst. Met dit weer is het echter moeilijk om in kerstsfeer te komen. De eerste kerstbomen zijn al gesignaleerd, maar als het niet koud is of er is geen sneeuw komt dit wel heel gek over. Alle kinderen hebben ontzettend veel zin in kerst en ook gaan er een aantal terug naar huis om daar wat dagen door te brengen. Het is leuk om deze enthousiasme te zien en ik kan niet wachten totdat het kerst is. Ook weer niet, want dat betekent dat ik een dag daarna naar huis ga.
Tot over een week!
Kris
Het leven hier gaat om zo’n kleine dingen. Kinderen zijn hier ontzettend blij als ze eens een keer een snoepje krijgen. Dit kan van alles zijn. Chips, lolly, spekje of cashew noten. De lach die dan op hun gezicht verschijnt is onbeschrijfelijk. Waar zijn wij af en toe in Nederland echt blij mee? Zijn wij echt blij met kleine dingen, of doen we vaak alsof? Het is af en toe heel moeilijk om het verschil te zien tussen Tumaini/Tanzania en Nederland. Er is toch niets mooier dan kinderen helpen en er voor zorgen dat ze een mooie en sterke toekomst krijgen?
Genoeg gepraat hierover. Nu over wat ik de laatste dagen heb ik gedaan.
Mijn dagen hebben vooral in teken gestaan van kleren. Na heel veel uren hebben we het eindelijk voor elkaar kregen om alle schoolkleding te verzamelen en ze bij de goede eigenaar terecht te krijgen. Een aantal kinderen zijn flink gegroeid en hebben echt behoefte aan nieuwe kleding. Er zitten vaak ook veel gaten in, en je snapt niet hoe die er in zijn gekomen.. Midden in trui kan een gat zitten van meer dan 5 cm….
Na 5 dagen schooluniformen, is het nu tijd voor de kleding die ze dragen na school. We zijn nu met 6 vrijwilligers bezig om alle kleding te controleren en alles weg te doen wat te klein, te groot, of echt heel kapot is weg te halen en dit te vervangen door andere kleding. Samen met een andere vrijwilliger, Mama Rebecca, brengen wij de dagen door in een zeecontainer waar alle kleding ligt opgeslagen. We proberen voor ieder kind iets goeds te halen, maar dit is een heel karwei. Vooral de meiden kunnen heel kieskeurig zijn. Ook lopen de temperaturen hoog op in de container en zijn wij er na een middag helemaal klaar mee.. Maar des te beter is het gevoel als ieder kind blij is met de kleren die ze hebben gekregen.
De kapotte kleren worden allemaal weer gerecycled. Oddo is opgegroeid in een heel arm deel in Tanzania, Songea. Daar hebben mensen geen schoenen en geen kleren. Zij zijn dus blij met alles, dus alles wordt daar naar toe gestuurd.
In de ochtend zijn we deze week vooral nog bezig geweest met lesgeven. Het is leuk om te zien, dat de kinderen groeien als je ze iets nieuws leert, want hoe ze hier af en toe rekenen… Daar snap ik niets van;)
Ook heb ik dit weekend een meisje geholpen die heel graag naar een andere school wil. Ze zit nu op Kilimani, wat een slechte school, maar haar niveau was niet goed genoeg om naar Amani te gaan. Deze school is de beste in het district. Ze zat in klas 6 en is gezakt om door te gaan naar klas 7. Nu wilde ze heel graag naar klas 5 op Amani. Daarvoor moest ze echter wel een test maken voor Engels en Wiskunde. Gelukkig heeft ze het gehaald en mag ze nu naar Amani klas 5. Het meisje glunderde van oor tot oor en heeft me wel 10x bedankt.
Ook heb ik met Mama Dee gepraat over wat ze met mijn donatie wil gaan doen. Helaas zijn er hier een hoop bedplassers. Zelfs jongens van 15 plassen nog regelmatig in hun bed. Een aantal matrassen zijn dan ook nodig aan vervanging toe, want de geur die daar van af komt is af en toe niet te harden. Hier zal een klein deel naar toe gaan. De rest van het geld zal worden gebruikt om outreach kinderen naar school te sturen. Vaak is een kleine bijdrage al voldoende om een kind naar school te sturen, dus hier kunnen heel veel kinderen mee worden geholpen.
Volgende week is het al kerst. Met dit weer is het echter moeilijk om in kerstsfeer te komen. De eerste kerstbomen zijn al gesignaleerd, maar als het niet koud is of er is geen sneeuw komt dit wel heel gek over. Alle kinderen hebben ontzettend veel zin in kerst en ook gaan er een aantal terug naar huis om daar wat dagen door te brengen. Het is leuk om deze enthousiasme te zien en ik kan niet wachten totdat het kerst is. Ook weer niet, want dat betekent dat ik een dag daarna naar huis ga.
Tot over een week!
Kris
-
19 December 2013 - 10:44
Annette:
Mooi verhaal Kris! Geniet nog van komende week! -
19 December 2013 - 13:46
Astrid:
Hoi Kris,
Een mooi, aangrijpend verhaal.....
Het moet een goed gevoel geven dat je daar meehelpt met van alles en nog wat. En die lach op die kindergezichtjes te zien. Blij met wat ze krijgen, of hebben bereikt om naar de school te mogen die hen goed onderwijs biedt. Wij hebben eigenlijk alles wat ons hartje begeert,....en nog durven we soms te klagen. Het verschil tussen daar en hier is enorm groot. En niet te bevatten als je er niet bent geweest. Kris, keep on the good work and enjoy it!
Groeten, Astrid. -
19 December 2013 - 20:15
Frank:
Kris, weer een prachtige bijdrage om je op een mooie donderdagavond aan het denken te zetten. Wat mooi om te zien dat de kinderen met zulke kleine dingen ZO gelukkig kunnen zijn. We kunnen daar hier denk ik inderdaad veel van leren. Ook goed om te lezen dat je daar, enkel door jezelf te laten zien, fantastisch werk kan verrichten.
Geniet nog van je laatste weekje daar. Dat hij in ieder geval voor je gevoel maar heeeeeeeeeeeeeeeel lang mag duren.
Groetjes Frank -
20 December 2013 - 13:14
Thea:
He Kris
Wij zijn ook in Tanzania geweest en hebben met eigen ogen gezien dat ze inderdaad niet veel hebben. En toch al die blije gezichtjes te zien is hartverwarmend. Ook van dat relaxte kunnen wij nog heel wat leren. Ben alleen bang dat dat hier niet zo gaat lukken.
Misschien is het een idee om eens wat kleding te gaan verzamelen? Ook een heel goed doel begrijp ik.
Geniet nog van de laatste week. Het zal jouw laatste keer nog niet geweest zijn, dat weet ik zeker. Want ik denk dat jouw hart daar ligt bij al die lieve schattige kindertjes. Kom toch maar naar huis want als ik zeg dat je moet blijven krijg ik ruzie met mama Mia. En dat willen we niet ha ha. Ik weet zelf hoe het is om je kinderen niet bij de deur te hebben. Blijft lastig. We drinken er in het nieuwe jaar eentje op, oké? Veel liefs en een dikke knuffel ook van Christ -
20 December 2013 - 13:59
Louis En Ludy Van Moll:
Hoi Kris,
Wij lezen je mailtjes graag en hebben de indruk dat je het er naar je zin hebt. En dat je met je bijdrage iets goeds tot stand kan brengen. Geniet van de laatste tijd daar en tot ziens.
Ludy en Louis -
21 December 2013 - 07:49
Rob Klemann:
Hallo Kris,
Fijn om over je belevenissen te lezen. Het doet me goed, dat je met het door jou ingezamelde geld zoveel voor de kinderen kunt betekenen. Van ganser harte hoop ik, dat je ondanks de warmte en de regen toch hele fijne Kerstdagen mag hebben en dat ook "jouw" kindjes ervan mogen genieten.
Heel veel groeten ook namens Cissy,
Rob
-
26 December 2013 - 10:33
Ger Janssen:
Geweldig om jouw mails te lezen Kris, ik kan me er ook iets bij voorstellen dat je schrijft : "Ik wil niet naar huis" als je in zo korte tijd zoveel werk verzet. Kris voor morgen een goede reis en heel veel goeten ook namen Hans.
Ger
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
