Weer terug in Nederland
Door: Kris
Blijf op de hoogte en volg Kris
27 December 2013 | Tanzania, Dar es Salaam
Ik schrijf dit bericht al liggend op de bank en nadenkend over deze reis naar Tanzania. En één conclusie kan ik al trekken: ‘Wat een toptijd heb ik weer gehad!’
Zoals ik de vorige keer al schreef, zijn we vorige week bezig geweest met de kleren van de kinderen. Na dagen in de zeecontainer met Rebecca, hebben we de klus gelukkig af kunnen maken. Veel kinderen waren ontzettend blij met de nieuw kleren, een enkeling was wat minder tevreden maar ach, dat probleem zal je altijd houden.
Op vrijdag zijn we met 6 mensen naar Arusha gegaan om wat spullen te kopen. We dachten dat even te doen, maar helaas dat is toch echt niet zo in Arusha. Het verkeer is verschrikkelijk en alles duurt een stuk langer dan hier in Nederland. We waren met de auto en zaten dan ook nog een smet 4 volwassenen op de achterbank.. Heel erg gezellig in de hitte in Tanzania kan ik je vertellen!
Zaterdag heb ik één van de zwaarste dagen gehad in Tanzania. 2 zusjes in het weeshuis zijn erachter gekomen dat hun moeder niet lang meer zal leven. Ze heeft AIDS en is in de laatste fase beland van haar leven, ze is slechts 31 jaar oud. De meiden zijn 12 & 8, en de jongste heeft ook AIDS. De meiden waren behoorlijk onder de indruk nadat ze hun moeder in het ziekenhuis hadden gezien. Rebecca, Eliza (een ander vrijwilligster) en ik hadden dan ook beloofd om met de oudste op zondag terug te gaan naar het ziekenhuis, zodat zij haar moeder kon bezoeken. Dit was behoorlijk indrukwekkend om te zien. De moeder heeft een tumor in haar hoofd en spreekt veel wartaal. Ze dacht dat ik iemand anders was en wilde graag iedereen aanraken. Dit was heftig om te zien, maar haar dochter hield zich goed staande. Op haar bed lag haar medische dossier en daar konden we wel uit opmaken dat ze nog maar 3 – 6 maanden zal leven…
Zaterdagmiddag ben ik samen met Rebecca, Rachel, Mike & Oddo naar een huis gegaan waar een moeder woont met 7 kinderen. Haar man is overleden en is begraven op 2 meter van het huis. De moeder was niet aanwezig, er waren alleen 4 jongens. De oudste was 10 jaar en moest zorgen voor zijn 3 jongere broertjes, waarvan de jongste 1,5 jaar is. Moeder gaat iedere ochtend op zoek naar werk en komt pas laat thuis met hopelijk geld en voedsel. De jongens en het huis zagen er verschrikkelijk uit. De kleren waren ontzettend vies en er is bijna geen levenslust te zien in de oudste en jongste kind. Moeder heeft een stuk van haar land verkocht om een goed huis te kunnen bouwen. Een groot deel staat al, maar de man die ze betaald heeft komt niet meer opdagen en het geld is verloren. Er zit geen deur in, geen ramen en de vloer is nog niet gemaakt. Ze kunnen er nog niet slapen dus slapen en wonen ze nu nog in een modderhut. Dit huis is echter in slechte staat en zal niet lang meer blijven staan. We hebben de moeder 2 zakken met kleren gegeven en we gaan kijken hoe we dit gezin verder kunnen helpen. Dit gezin heeft echt helemaal niets en dat was echt verschrikkelijk om te zien.
Maandag en dinsdag waren de chaotische dagen voor kerst. Kinderen waren gespannen en druk omdat ze wisten dat ze cadeaus gingen krijgen. We zijn met de vrijwilligers lang bezig geweest om alle cadeaus in te pakken en de kerstsokken te vullen met lekkere dingen. Pas dan zie je hoeveel kinderen er wel niet in het weeshuis slapen!
Woensdag was het kerst. Toch gek om kerst te vieren als de temperatuur rond de 30 graden ligt en er geen echte kerstbomen zijn. We waren uitgenodigd door een kerk om daar de mis bij te wonen en nadien samen te lunchen. We hadden 2 busjes gehuurd en gingen naar de kerk in Arusha. De kinderen vonden het geweldig om in deze busjes rond te rijden en ze keken hun ogen uit. We dachten dat we bij de goede kerk waren, maar dat bleek niet zo te zijn. We zaten met 60 man in de verkeerde kerk!! Gelukkig vonden de mensen van de andere kerk het niet erg en bleven op ons wachten. Er werd veel gezongen en gedanst dus deze mis was niet zo erg om bij te wonen.
Na de mis en het eten was het tijd voor de cadeaus. De kinderen waren ontzettend enthousiast en blij met de cadeaus van de kerstman. De avond verliep rustig en de kids gingen een film kijken. Met alle vrijwilligers en wat oudere kinderen zijn we samen nog wat gaan drinken om de kerst goed af te sluiten.
Donderdag was het de verjaardag van Lohai, een jongen die ontzettend hard werkt voor Tumaini. We hadden een grote diner voor alle kinderen en medewerkers, met geit en kip. Samen met alle vrijwilligers en de mama’s hebben we het eten klaar gemaakt. Tevens was dit mijn laatste dag in Tumaini. Het eten was heel lekker en de kinderen genoten ervan! En om 18.00 uur was het tijd om afscheid te nemen van de kids. Ik kan zeggen, dat is niet mijn sterkste kant! Na veel knuffels en kusjes, had ik het toch wel even moeilijk. De tijd is voorbijgevlogen en ik weet zeker dat ik nog een keer terug zal gaan! Wanneer? Dat is de grote vraag! Wellicht al volgend jaar….!
Kris
Zoals ik de vorige keer al schreef, zijn we vorige week bezig geweest met de kleren van de kinderen. Na dagen in de zeecontainer met Rebecca, hebben we de klus gelukkig af kunnen maken. Veel kinderen waren ontzettend blij met de nieuw kleren, een enkeling was wat minder tevreden maar ach, dat probleem zal je altijd houden.
Op vrijdag zijn we met 6 mensen naar Arusha gegaan om wat spullen te kopen. We dachten dat even te doen, maar helaas dat is toch echt niet zo in Arusha. Het verkeer is verschrikkelijk en alles duurt een stuk langer dan hier in Nederland. We waren met de auto en zaten dan ook nog een smet 4 volwassenen op de achterbank.. Heel erg gezellig in de hitte in Tanzania kan ik je vertellen!
Zaterdag heb ik één van de zwaarste dagen gehad in Tanzania. 2 zusjes in het weeshuis zijn erachter gekomen dat hun moeder niet lang meer zal leven. Ze heeft AIDS en is in de laatste fase beland van haar leven, ze is slechts 31 jaar oud. De meiden zijn 12 & 8, en de jongste heeft ook AIDS. De meiden waren behoorlijk onder de indruk nadat ze hun moeder in het ziekenhuis hadden gezien. Rebecca, Eliza (een ander vrijwilligster) en ik hadden dan ook beloofd om met de oudste op zondag terug te gaan naar het ziekenhuis, zodat zij haar moeder kon bezoeken. Dit was behoorlijk indrukwekkend om te zien. De moeder heeft een tumor in haar hoofd en spreekt veel wartaal. Ze dacht dat ik iemand anders was en wilde graag iedereen aanraken. Dit was heftig om te zien, maar haar dochter hield zich goed staande. Op haar bed lag haar medische dossier en daar konden we wel uit opmaken dat ze nog maar 3 – 6 maanden zal leven…
Zaterdagmiddag ben ik samen met Rebecca, Rachel, Mike & Oddo naar een huis gegaan waar een moeder woont met 7 kinderen. Haar man is overleden en is begraven op 2 meter van het huis. De moeder was niet aanwezig, er waren alleen 4 jongens. De oudste was 10 jaar en moest zorgen voor zijn 3 jongere broertjes, waarvan de jongste 1,5 jaar is. Moeder gaat iedere ochtend op zoek naar werk en komt pas laat thuis met hopelijk geld en voedsel. De jongens en het huis zagen er verschrikkelijk uit. De kleren waren ontzettend vies en er is bijna geen levenslust te zien in de oudste en jongste kind. Moeder heeft een stuk van haar land verkocht om een goed huis te kunnen bouwen. Een groot deel staat al, maar de man die ze betaald heeft komt niet meer opdagen en het geld is verloren. Er zit geen deur in, geen ramen en de vloer is nog niet gemaakt. Ze kunnen er nog niet slapen dus slapen en wonen ze nu nog in een modderhut. Dit huis is echter in slechte staat en zal niet lang meer blijven staan. We hebben de moeder 2 zakken met kleren gegeven en we gaan kijken hoe we dit gezin verder kunnen helpen. Dit gezin heeft echt helemaal niets en dat was echt verschrikkelijk om te zien.
Maandag en dinsdag waren de chaotische dagen voor kerst. Kinderen waren gespannen en druk omdat ze wisten dat ze cadeaus gingen krijgen. We zijn met de vrijwilligers lang bezig geweest om alle cadeaus in te pakken en de kerstsokken te vullen met lekkere dingen. Pas dan zie je hoeveel kinderen er wel niet in het weeshuis slapen!
Woensdag was het kerst. Toch gek om kerst te vieren als de temperatuur rond de 30 graden ligt en er geen echte kerstbomen zijn. We waren uitgenodigd door een kerk om daar de mis bij te wonen en nadien samen te lunchen. We hadden 2 busjes gehuurd en gingen naar de kerk in Arusha. De kinderen vonden het geweldig om in deze busjes rond te rijden en ze keken hun ogen uit. We dachten dat we bij de goede kerk waren, maar dat bleek niet zo te zijn. We zaten met 60 man in de verkeerde kerk!! Gelukkig vonden de mensen van de andere kerk het niet erg en bleven op ons wachten. Er werd veel gezongen en gedanst dus deze mis was niet zo erg om bij te wonen.
Na de mis en het eten was het tijd voor de cadeaus. De kinderen waren ontzettend enthousiast en blij met de cadeaus van de kerstman. De avond verliep rustig en de kids gingen een film kijken. Met alle vrijwilligers en wat oudere kinderen zijn we samen nog wat gaan drinken om de kerst goed af te sluiten.
Donderdag was het de verjaardag van Lohai, een jongen die ontzettend hard werkt voor Tumaini. We hadden een grote diner voor alle kinderen en medewerkers, met geit en kip. Samen met alle vrijwilligers en de mama’s hebben we het eten klaar gemaakt. Tevens was dit mijn laatste dag in Tumaini. Het eten was heel lekker en de kinderen genoten ervan! En om 18.00 uur was het tijd om afscheid te nemen van de kids. Ik kan zeggen, dat is niet mijn sterkste kant! Na veel knuffels en kusjes, had ik het toch wel even moeilijk. De tijd is voorbijgevlogen en ik weet zeker dat ik nog een keer terug zal gaan! Wanneer? Dat is de grote vraag! Wellicht al volgend jaar….!
Kris
-
27 December 2013 - 18:27
Henr . En Nel :
Hoi kris, welkom thuis wat heb je weer veel te vertellen en aangrijpend maar je hebt weer veel betekend voor je kids en hun familie. Fantastisch gedaan. Veel groetjes en tot ziens -
27 December 2013 - 18:50
Mirthe:
Weer mooi om te lezen Kris! Fijn dat je daar een speciale kerst mee hebt kunnen maken! Ik ben benieuwd wanneer je je reistassen voor Tanzania voor de dag haalt! Geniet weer van een lekkere warme douche thuis en de maaltijden van mama Mia ;) en tot van de week!!
Xx Mirthe -
27 December 2013 - 19:18
Kirsten:
Hé Kris, fijn dat je weer in het land bent! Wat een heftige maar mooie reis heb je weer gemaakt! Nu weer lekker acclimatiseren en dan zie ik je volgend jaar weer! Xxx -
27 December 2013 - 19:46
Wendy:
Goede dingen gedaan Kris!
Ik hou de prikborden in de gaten, want als er weer loempia's verkocht worden, is dat het teken dat je weer bijna vertrekt! ;-)
-
27 December 2013 - 20:14
Ome Cees:
Cris wat heb je weer veel mee gemaakt, ik ben trots op jou ! Je staat steeds sterker in het leven. Geniet en maak er iets van ! Groet ome Cees uit de Alpen ! -
27 December 2013 - 22:03
Gerda:
Hoi Kris.
Helemaal TOP wat je doet. Ik vond het leuk om je verslagjes weer te lezen.
Een fantastisch 2014.
Groetjes, Gerda -
28 December 2013 - 13:05
Louis En Ludy:
Hoi Kris,
Een aangrijpend reisverslag vanaf de bank ( thuis neem ik aan). Het is goed om te lezen dat je voldoening haalt uit je werk dat je daar hebt verricht, en graag nog eens terug wil gaan.
Wij wensen je en de rest van de familie een goed uiteinde en een goed en gezond 2014 toe.
Louis en Ludy -
28 December 2013 - 19:00
Sonja:
Hey Kris,
Geweldig! Wat een dankbaar werk verzet je daar! Complimenten hoor!
Sonja -
28 December 2013 - 21:02
Frank:
Hey Kris,
Weer heftige en mooie verhalen om te lezen. Ik kan me voorstellen dat je weer enorm veel indrukken hebt gekregen in drie weekjes tijd. Ik denk niet dat dit de laatste keen was dat we dit soort verhalen van je kunnen lezen!
Wat mij betreft: begin alvast met dromen over de volgende keer.....dromen wij tot die tijd van weer eens lekkere loempia's!
Welkom terug in het kouwe Nederland!!!!!!!!!!!
Frank -
29 December 2013 - 17:28
Thea:
He Kris. Wij waren gisteren bij jullie maar het vogeltje was gevlogen!
Ook hier moest er weer gewerkt worden.
Maar wel op een heel andere manier dan daar natuurlijk.
Ik weet heel zeker dat jij zo snel als mogelijk weer terug gaat. Als dat je grote wens is, zeker doen, ook al is het vervelend voor de thuisblijvers! Ik kan het weten! Jouw hart ligt daar volgens mij bij al die ontzettend lieve kindjes. Goed werk heb je weer verricht. Om trots op te zijn.
Voor nu een fijne jaarwisseling en een goed 2014! Proost
groetjes
Thea en ook van Christ
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
