Geitenbloed

Afgelopen donderdag zijn 6 vrienden van Dar naar hier gekomen. We zijn naar de social gegaan hier in Arusha en hebben heerlijk gegeten. Het is leuk om ze nog een keer te zien en te praten over Dar Es Salaam. Er is daar niet veel veranderd en er zijn niet veel andere vrijwilligers gekomen. Het is voornamelijk nog de groep van dat ik daar was. En zij gaan allemaal in Maart naar huis, dus het is een goede keus geweest om naar hier te gaan aangezien ik tot eind Maart hier ben.

Op vrijdag zijn we met 10 man naar een Masaai dorp gegaan. We zaten met 7 man achter in een pick-up en de trip naar het dorp was al een hele ervaring. De laatste 30 minuten moesten we over een stoffig stuk land. Iedereen was totaal bruin van de stof en ademen ging niet heel erg soepel. We hadden een echte Masaai bij die ons zijn dorp showde. Hij studeert in Arusha, maar in de weekend gaat hij terug naar zijn dorp. Zijn vader is 85 jaar oud en heeft 7 vrouwen en in totaal 79 kinderen. Zijn vader was erg vitaal en je kon totaal niet aan hem af zien dat hij al zo oud was. (Dus mensen trek je eigen conclusie.) Ze laten eerst hun dorp zien met de verschillende huizen. In het midden van het dorp is een verzamelplaats voor de geiten. Ze hebben veel geiten die ze gebruiken voor het vlees en de melk.
De vader heeft een grote verassing voor ons. Hij gaat een geit slachten, dit is een ‘groot’ teken voor hen en laat zien dat ze ons erg respecteren en ons welkom heten. Nu staan de Masaai bekend om hun traditie dat ze de bloed van de geit opdrinken. En zodra de geit geslacht is, (dit hebben we gelukkig niet gezien), krijgen wij ook het bloed aangeboden. Het is een grote eer dus iedereen probeert het en Ja ook ik heb het geprobeerd. Het smaakt erg zout en heb het nog maar net binnen gehouden. Daarna heb ik aandachtig gekeken naar hoe ze de geit verder slachten. Ze gebruiken echt alles van de geit en gooien niets weg. Zelfs de inhoud van de maag wordt gebruikt om het mes schoon te maken. Het vlees smaakt eigenlijk best goed, het is alleen gek om het te eten als de resten van de geit op 20 centimeter afstand van je liggen. Daarna gaan de Masaai mensen voor ons dansen. Je kan duidelijk zien dat zij geen toeristen gewend zijn, want ze zijn erg zenuwachtig. Ik heb ook meegedanst en ze hebben ook hun spring kunsten laten zien. Deze dag was echt FANTASTISCH.

Op zaterdag hadden we een nieuwe ervaring. We zijn uitgenodigd voor een echt Tanzaniaans huwelijk! Iemand hier uit de straat gaat trouwen en ze zijn goed bevriend met Tumaini. Het is een hele happening. Alles gaat net andersom dan bij ons in Nederland. Beide families komen binnen met muziek en dansen. Ze paraderen door de grote hal waar meer dan 400 mensen zitten. Alles is in de kleuren oranje en blauw. Ik voel me dus helemaal thuis hier! Ook is James Overlast van de partij. Een bandje met 4 trompetten, paar trombones, een bas en slagwerk. Ik heb mijn carnaval dus ook een beetje gehad tijdens dit huwelijk. Nadat de familie en de bruid & bruidegom binnen zijn, wordt er weer een geit binnengebracht. Deze geit was dood, maar je kon nog alles zien van hem. Dit was een soort van huwelijkstaart. Bruid & bruidegom snijden samen het vlees aan en geven elkaar een stukje. Vervolgens is het etenstijd, dit is pas rond een uur of 22.00. We hebben veel honger. Er is een buffet, maar je kan niet zelf opscheppen. Binnen no-time langs ons bord vol met eten. De helft van het eten was nog eens te identificeren, maar het smaakte prima. Vervolgens valt de stroom uit. (Wat regelmatig voorkomt hier. Bijna iedere dag voor een paar uur). De muziek werkte nog wel, echter stond Celine Dion op repeat dus dat waren we na een tijdje wel beu. Na een uur ging de power weer aan en is het tijd voor het geven van de cadeaus. Mama Dee heeft een envelop en aan iedereen wordt gevraagd om snel een hand te geven. Vervolgens gaan we weer terug naar huis. Een hele ervaring deze avond!

Op zondag ben ik samen met Natasha met de 2 oudere meiden gaan lunchen. Zij zijn 16 & 18 jaar en vallen een beetje buiten de groep. Ze spreken haast geen Engels, maar naar mate we ze beter kennen hoe meer ze gaan praten. Het zijn schatten van meiden die eigenlijk nog nooit naar school zijn geweest. Het niveau van hen is heel laag en hebben veel moeite met Engels en Wiskunde. Waar ik kan, help ik ze. De meiden eten een pannenkoek met ijs, wat ze nog nooit hebben gegeten. Ze genieten er erg van dus dat is goed om te zien.

Vandaag is er een hele doorbraak gekomen. Francis, de jongen die ik iedere dag help met Engels, kan eindelijk zijn naam spellen. FRANCIS. Ik was zo blij dat hij het eindelijk goed spelde. Ik was aan het juichen en klappen en hij keek me aan alsof ik gek was. Het duurde me 2 weken om hem dat te leren, nu maar hopen dat hij het morgen nog steeds kan!! Fingers crossed!

Verder zijn we deze week bezig geweest met de ramen. Beneden zijn alle ramen gedaan, nu alles boven nog… Wat een k*t klus, maar het ziet er ten minste goed uit! Dus mam je kan best komen kijken!

Sinds deze week help ik ook Antony. Hij is een jongen die een tijdje doof is geweest en nu weer kan horen. Hij loopt echter 7 jaar achter met zijn school. Hij is 13 en zijn Engels is heel gebrekkig. Iedere dag werk ik een uur met hem om zijn Engels beter te maken. Ondertussen leert hij mij gebarentaal. Dus wie weet word ik thuis wel doventolk… Ook werk ik op deze manier aan mijn Swahili. Een moeilijk taal, maar wel mooi.

Morgen gaan ik naar de watervallen in Arusha. Geen idee wat ik moet verwachten, maar het zal best mooi zijn. Even weg uit deze omgeving en wat andere dingen zien!

Kwaheri,

Kris