Rugpijn.........!
Door: Kris van der Linden
Blijf op de hoogte en volg Kris
02 Maart 2013 | Tanzania, Dar es Salaam
Deze week veel gedaan, maar toch ook weer niet.
Op woensdag ben ik met 6 andere naar de waterval van Arusha geweest. Ik dacht dat dit gewoon een bezichtiging was, maar nee er was een hele wandeling aan vooraf. Het was mooi om de natuur te zien en te wandelen in de stilte. De weg naar de waterval was erg steil en aangezien het al een tijd niet had geregend was de grond heel droog. Dit betekent, veel glijdend naar beneden aangezien ik schoenen aan had zonder profiel. Na 45 minuten bereikte we de waterval. Het was mooi, maar zeer koud water. Zeker de moeite waard om te bezichtigen in de ochtend.
Donderdag was een speciale dag. Om 8.30 uur kom ik aan om wat kinderen te helpen met school. Ik kom bij de klaslokaal, maar er zijn helemaal geen kinderen. Alle kinderen zitten in de woonkamer en worden aangesproken door Mama Dee en de leraren. De kinderen laten te weinig respect zien aan alle mensen die hier werken. Dit moet veranderen anders komen er grote problemen. Ze praat met de kinderen voor meer dan een uur en wij weten op dat moment niet waar het overgaat. Deze dag is heel raar, aangezien alle kinderen heel rustig zijn en op hun hoede met wat ze doen.
Vrijdag en zaterdag zijn niet echt dagen geweest waar ik heel happy was. Mijn rugpijn is terug en heb 2 dagen op de bank gelegen met pijnstillers. Slapen gaat haast niet en heb veel pijn. Gelukkig is er een vrouw uit Nederland die fysiotherapeut is en daar kan ik op dinsdag naar toe. Mijn rug en nek zitten helemaal vast en ze probeert zoveel mogelijk los te krijgen. Daarna tapt ze me mijn rug in om wat meer stabiliteit te creëren. Ik word geholpen in een lokaal ziekenhuis, waar zij vrijwilliger is. Ik ben de enige ‘Mzungu’ (witte) in de wachtruimte. Gelukkig helpt ze mij meteen en hoef ik niet daar te wachten en het gevoel te hebben dat je een echte attractie bent.
Op zondag zijn we met 3 kinderen, die hier wonen, de familie gaan bezoeken. De familie woont op Mount Meru. Het is mooi om te zien waar de kinderen vandaan komen en hoe ze hebben geleefd. De huisjes staan tussen de koffie- en bananenbomen. Het is mooi, maar erg ver van de bewoonde wereld. Het eerste huis waar we stoppen is van Mary, een meisje van 17 jaar. Zij is enkele jaren geleden in Tumaini terecht gekomen en was bijna dood door AIDS. Nu krijgt ze de juiste medicijnen en is het een leuke spontane meid. Het is raar om te zien dat ze geen ouders en zus meer heeft. Ze leefde bij haar oma en tante.
Van de andere 2 kinderen zitten de grootvaders in de kerk. We wonen een stukje van de mis bij en worden erg welkom geheten. Ik heb ballonnen meegenomen en deze aan de kinderen uitgedeeld, ze waren er ontzettend blij mee. De ouders van deze kinderen leven niet meer en het is een tijd geleden dat ze hun grootvaders hebben gezien. Toch zijn ze niet erg knuffelig, maar dat zal meer de Tanzaniaanse mentaliteit zijn.
Op woensdag zijn we naar 2 families geweest die we potentieel gaan helpen. Het eerste huis is in de middle of nowhere en het is meer een poephut. Hier woont een vrouw met 7 kinderen, haar man is 2 jaar geleden overleden. Ze is helaas niet thuis, dus kunnen we niet binnen kijken. Ze heeft 2 koeien en een stuk land dus er is wel iets wat we voor haar kunnen doen. Het is best confronterend om te zien hoe mensen hier leven. Het 2e huis is bij een vrouw die zorgt voor 3 kinderen uit een Masaai familie. Ze gaat bijna met pensioen en heeft moeite om rond te komen en voor de kinderen te zorgen. Ze is ontzettend lief en wil graag voor de kinderen blijven zorgen. Ze heeft moeite om het schoolgeld te betalen, dat is 8.300 shilling. Dit is €4,- per jaar. We gaan deze vrouw helpen, door het geven van kleren en het betalen van het schoolgeld.
Donderdag is de laatste dag van Jenny & Valentijn. Het is een ouder koppel, die hier ontzettend veel hebben gedaan. Het is jammer dat ze weg gaan, want je kon er alles tegen zeggen.
In de middag help ik Antony met zijn schoolwerk. Hij heeft huiswerk van rekenen. Hij moet 784/7 uitrekenen. Ze hebben hier een aparte manier om dat te doen, maar hij kent de tafeletjes nog eens niet dus het is een hele klus om dat uit te leggen. Geen van de kinderen hier kennen de tafeltjes. Alles moeten ze doen met de vingers en dat kost ontzettend veel tijd. We zijn nu bezig om de kinderen de tafeltjes te leren, maar dat valt nog niet mee!
Nog 4 weken hier werken en dan is het avontuur afgelopen. Het gaat af en toe toch sneller dan gedacht.
Kwaheri,
Kris
Op woensdag ben ik met 6 andere naar de waterval van Arusha geweest. Ik dacht dat dit gewoon een bezichtiging was, maar nee er was een hele wandeling aan vooraf. Het was mooi om de natuur te zien en te wandelen in de stilte. De weg naar de waterval was erg steil en aangezien het al een tijd niet had geregend was de grond heel droog. Dit betekent, veel glijdend naar beneden aangezien ik schoenen aan had zonder profiel. Na 45 minuten bereikte we de waterval. Het was mooi, maar zeer koud water. Zeker de moeite waard om te bezichtigen in de ochtend.
Donderdag was een speciale dag. Om 8.30 uur kom ik aan om wat kinderen te helpen met school. Ik kom bij de klaslokaal, maar er zijn helemaal geen kinderen. Alle kinderen zitten in de woonkamer en worden aangesproken door Mama Dee en de leraren. De kinderen laten te weinig respect zien aan alle mensen die hier werken. Dit moet veranderen anders komen er grote problemen. Ze praat met de kinderen voor meer dan een uur en wij weten op dat moment niet waar het overgaat. Deze dag is heel raar, aangezien alle kinderen heel rustig zijn en op hun hoede met wat ze doen.
Vrijdag en zaterdag zijn niet echt dagen geweest waar ik heel happy was. Mijn rugpijn is terug en heb 2 dagen op de bank gelegen met pijnstillers. Slapen gaat haast niet en heb veel pijn. Gelukkig is er een vrouw uit Nederland die fysiotherapeut is en daar kan ik op dinsdag naar toe. Mijn rug en nek zitten helemaal vast en ze probeert zoveel mogelijk los te krijgen. Daarna tapt ze me mijn rug in om wat meer stabiliteit te creëren. Ik word geholpen in een lokaal ziekenhuis, waar zij vrijwilliger is. Ik ben de enige ‘Mzungu’ (witte) in de wachtruimte. Gelukkig helpt ze mij meteen en hoef ik niet daar te wachten en het gevoel te hebben dat je een echte attractie bent.
Op zondag zijn we met 3 kinderen, die hier wonen, de familie gaan bezoeken. De familie woont op Mount Meru. Het is mooi om te zien waar de kinderen vandaan komen en hoe ze hebben geleefd. De huisjes staan tussen de koffie- en bananenbomen. Het is mooi, maar erg ver van de bewoonde wereld. Het eerste huis waar we stoppen is van Mary, een meisje van 17 jaar. Zij is enkele jaren geleden in Tumaini terecht gekomen en was bijna dood door AIDS. Nu krijgt ze de juiste medicijnen en is het een leuke spontane meid. Het is raar om te zien dat ze geen ouders en zus meer heeft. Ze leefde bij haar oma en tante.
Van de andere 2 kinderen zitten de grootvaders in de kerk. We wonen een stukje van de mis bij en worden erg welkom geheten. Ik heb ballonnen meegenomen en deze aan de kinderen uitgedeeld, ze waren er ontzettend blij mee. De ouders van deze kinderen leven niet meer en het is een tijd geleden dat ze hun grootvaders hebben gezien. Toch zijn ze niet erg knuffelig, maar dat zal meer de Tanzaniaanse mentaliteit zijn.
Op woensdag zijn we naar 2 families geweest die we potentieel gaan helpen. Het eerste huis is in de middle of nowhere en het is meer een poephut. Hier woont een vrouw met 7 kinderen, haar man is 2 jaar geleden overleden. Ze is helaas niet thuis, dus kunnen we niet binnen kijken. Ze heeft 2 koeien en een stuk land dus er is wel iets wat we voor haar kunnen doen. Het is best confronterend om te zien hoe mensen hier leven. Het 2e huis is bij een vrouw die zorgt voor 3 kinderen uit een Masaai familie. Ze gaat bijna met pensioen en heeft moeite om rond te komen en voor de kinderen te zorgen. Ze is ontzettend lief en wil graag voor de kinderen blijven zorgen. Ze heeft moeite om het schoolgeld te betalen, dat is 8.300 shilling. Dit is €4,- per jaar. We gaan deze vrouw helpen, door het geven van kleren en het betalen van het schoolgeld.
Donderdag is de laatste dag van Jenny & Valentijn. Het is een ouder koppel, die hier ontzettend veel hebben gedaan. Het is jammer dat ze weg gaan, want je kon er alles tegen zeggen.
In de middag help ik Antony met zijn schoolwerk. Hij heeft huiswerk van rekenen. Hij moet 784/7 uitrekenen. Ze hebben hier een aparte manier om dat te doen, maar hij kent de tafeletjes nog eens niet dus het is een hele klus om dat uit te leggen. Geen van de kinderen hier kennen de tafeltjes. Alles moeten ze doen met de vingers en dat kost ontzettend veel tijd. We zijn nu bezig om de kinderen de tafeltjes te leren, maar dat valt nog niet mee!
Nog 4 weken hier werken en dan is het avontuur afgelopen. Het gaat af en toe toch sneller dan gedacht.
Kwaheri,
Kris
-
02 Maart 2013 - 13:09
Marian Wenting:
ha die Kris
Ik heb je verhaal weer vol verbazing gelezen. Onvoorstelbaar die foto die jij als poephuisje beschrijft dat deze mensen hier in kunnen leven. Wat zijn wij dan toch een luxe gewend en wat leven wij dan in een rijkdom ondanks de crisis en werkeloosheid.Ik hoop dat het met je rugpijn de goeie kant op gaat.
Ga jij die mensen helpen met het geld wat je ingezameld hebt met de loempia actie? dan kun je er heel veel helpen want jij beschrijft dat het schoolgeld 4 euro per jaar kost, straks worden het nog echte studentjes.
Nog maar 4 weken,geniet ervan er leer ze de tafeltjes hé?
Hoe zit het met het schuren en schilderen? is dat project al afgerond?
succes en tot het volgende reisverslag kijk er weer naar uit.
groetjes uit Hulsel -
02 Maart 2013 - 13:27
Henri En Nel:
Ha Kris,
Wat een verhaal weer. Toch is het wel een slikken als ik lees wat je allemaal tegen komt.
Ik vind het knap dat je steeds positief blijft. En daarbij die vervelende rugpijn doet ook geen goed.
Toch hoop ik voor je dat je geniet van de mooie momenten en zeker als je ze financieel kunt ondersteunen
moet dat een goed gevoel geven.
Nog een paar weken en dan ben je een ervaring rijker. Veel succes en geniet nog van alle leuke dingen.
Beterschap met je rug en nog vele groetjes -
02 Maart 2013 - 15:01
Sanne:
Hee Kris!
Je hebt weer mooie dingen meegemaakt.
Erg leuk om je avonturen op deze manier te
Volgen!
Hoop dat t beter gaat met je rug en nek.
Dikke kus Sanne -
02 Maart 2013 - 15:52
Thea:
Ha die Kris
Wat een verhalen weer. Het zijn inderdaad ervaringen die je nooit meer gaat vergeten.
En dat we hier in weelde leven dat is ons ook al wel bekend. We staan er alleen vaak te weinig bij stil! Je leert zo wel van de hele kleine dingen te genieten. Als je maar genoeg ellende hebt gezien!!!
Heel lastig van je rugpijn maar probeer toch te blijven genieten. Maar je bent een taaie dus dat gaat wel goed komen met jou. Blijf het vele goede werk nog maar lekker een paar weken volhouden want het einde begint toch al een heel klein beetje in zicht te komen. Geniet nog met volle teugen de laatste weken en veel sterkte!! En dat kindje op de foto breng maar gerust mee. Wat een plaatje!!!
Veel liefs en een hele dikke knuffel en ook van Christ natuurlijk -
02 Maart 2013 - 19:06
Mirthe:
Hee Kris,
Indrukwekkend weer allemaal hoor! Blijft fijn om te lezen wat je daar allemaal doet en mee maakt! Wel echt balen van je rug, hoop dat de fysio voor wat verlichting kan zorgen want dit beïnvloed zo wel je ervaringen en goede werk.. Blijf genieten tijdens die laatste weken en niet alleen goed voor anderen zorgen maar ook af en toe aan jezelf blijven denken he ;)
Xx Mirthe -
02 Maart 2013 - 19:09
Erna:
Hoi Kris,
Wat schrijf je toch mooie verhalen, misschien kun je daar iets mee doen als je terug komt.
En anders loempia's bakken, die missen we hier wel hoor :-)
In ieder geval nog veel succes met je avonturen; ik blijf ze volgen.
Groetjes, Erna -
02 Maart 2013 - 21:59
Kirsten:
Hé Kris, wauw wat een avonturen weer zeg. En dat met rugpijn. Ik hoop dat je daar inmiddels geen last meer van hebt! Heel veel plezier nog die laatste 4 weken. Geniet ervan! Liefs Kirsten (en zoals altijd natuurlijk ook van Karel) -
03 Maart 2013 - 11:43
Gea De Waal:
Hoi kris
Wat maak jij veel leuke dingen mee! Het lijkt me super dat je naast het werk ook veel van het land en de cultuur ziet. Je gaat denk ik ook anders kijken naar hoe het hier gaat. Jammer dat je weer last hebt van je rug. Maar je ziet je komt mijn collegas overal tegen. Je had mij ook kunnen bellen, maar ik was er dan niet dinsdag al geweest. Ik vind je wel een held dat je geitenbloed hebt gedronken. Dat is nog eens inburgeren .
Heel veel groeten ook van eric
Gea -
03 Maart 2013 - 12:21
Astrid:
Ha Kris,
Met verbazing je verslag gelezen. En ja we weten dat er armoede is en aids... Maar als je dat dan zo terug leest in jouw verslag is dat toch wel heel schrijnend. En wat goed dat jullie wat voor deze mensen kunnen doen. En ook je lessen hebben echt wel nut, al zal je er best wel eens je bedenkingen bij hebben als blijkt dat de kinderen de tafeltjes niet kennen. Ik vind het top dat je dan toch probeert om er uit te halen wat er in zit!
En verder hoop ik dat her snel beter gaat met jou rug, want dat kan je nu helemaal niet gebruiken. De tijd zal wel snel voorbij gaan, dus ga door met het goede werk daar en geniet van wat je mee maakt. Dit is echt iets om nooit te vergeten zoals Thea ook al schreef. En dan mag het hier wel allemaal wat minder zijn door de crisis. Maar vergeleken bij wat jij hebt gezien hebben wij het goed. Eigenlijk mogen wij helemaal niet klagen...
Tot het volgende verslag!
Groetjes, Astrid en Fam. -
03 Maart 2013 - 13:07
Ome Cees:
geniet van al de leuke dingen die nog op je pad komen. je tijd daar is zo voorbij. Beterschap met je rug. En ik lees dat jou bijdrage daar veel kan helpen. Mooi verhaal.
groetjes Ome Cees -
06 Maart 2013 - 15:51
Patty:
Hee meisje,
Bizar zeg, al je verhalen. Kan mij er geen voorstelling van maken! Wat gaat de tijd trouwens snel zeg! nog maar 4 weken, wauw! Geniet nog maar eventjes van het lekkere weer en de cultuur daar, voordat je weer terug moet naar Nederland. Ik verbaas mij over dat ze geen €4,- schoolgeld kunnen betalen, kan ik mij totaal geen voorstelling van maken. Wat dat in verhouding dan weinig geld voor ons is zeg! Lees in de vorige reacties dat je rug al wat beter is? Gelukkig maar. Zo te zien kun jij daar in ieder geval heel veel goeds betekenen voor de mensen daar. Tot binnenkort;)
Xx Patty -
13 December 2013 - 23:00
Pauline Willemse:
Hoi Kris! Ik wilde vandaag je nieuwe verslag lezen van je tripje terug. En toen kwam ik je andere verslagen tegen en de titel van dit verslag viel meteen op hahaha. Geniaal "mevrouw" ... hè "leeftijdsgenoot" ;) Ben blij dat ik je toen met je rug heb kunnen helpen.
Hoop dat je nu nog meer geniet van je 3 weken daar dan vorig jaar. En let op je houding ed he, ben er nu niet meer! :( X
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
