De tijd vliegt!!

Vorig weekend heb ik 15 kinderen mee uitgenomen om een frisdrank te drinken in een lokale bar. Ik dacht dat ik met 5 kinderen ging wandelen, maar Mama Dee kwam met het idee om alle goede kinderen te belonen voor hun gedrag en ze trakteren op een soda. De wandeling is naar de bar is 45 minuten, maar de kinderen vinden het geweldig! Ze laten me van alles zien en het is leuk om te zien hoe ze elkaar helpen. De jongste is 3 jaar en de oudste 13 jaar. Eenmaal aangekomen bij de bar, zie ik dat de naam Amsterdam Bar is. Voel me dus helemaal thuis!:-) De kinderen genieten er enorm van en lopen daarna weer terug. We zingen liedjes en de kinderen zijn aan het spelen. Ik lijk net Maria van de ‘Sound of Music’. Na de tocht ben ik uitgeput, maar leuk om te zien dat de kinderen zo dankbaar zijn. En dat voor maar €6,60….

Op maandag gaan Natasha en ik samen met Gaspar, Lohai & Jeremiah maïs plukken. Het is bij een familie waarvan 2 kinderen hier wonen. Vader en moeder hebben de kinderen achtergelaten en de oudste kinderen wonen in een klein huisje. Ze zijn met 7 kinderen en om rond te komen, verbouwen ze maïs. De jongens van de familie zijn ontzettend aardig en dankbaar voor wat we doen. Dat mag ook wel, want het is enorm heet en elke maïsplant staat tussen 100 prikkel planten. Alle prikkels gaan in je kleren zitten en doen enorm veel pijn. Ze zeggen dat het maar een paar uurtjes is, maar voordat we het weten zijn we 6 uur verder. We zijn uitgeput!! Lohai vraagt terwijl we aan het plukken zijn, of wij morgen met hem naar zijn moeder willen gaan. Hij gaat daar op visite en ze woont 2 uur verder. Ook zullen we dan naar de familie van Raymond gaan, een jongen van 23 jaar die hier zit tijdens de vakanties en de rest van het jaar op de universiteit zit. Wij vinden het een enorme eer dat hij ons vraagt en kunnen geen nee zeggen omdat het zo’n lieve jongen is. Hij 27 jaar en werkt voor zijn moeder om een huis te bouwen op een stuk land dat hij pas heeft gekocht. Pas als hij een huis voor zijn moeder heeft gebouwd, gaat hij voor zijn eigen een huis bouwen.
Eenmaal thuis zijn 2 vriendinnen van Dar Es Salaam hier. Emma & Emma. Ik laat ze het weeshuis zien en we gaan daarna naar Rivertrees om lekker te eten. Het is gezellig om ze weer te zien en ik word bij gepraat van alle avonturen daar.

Op dinsdag gaan we naar Lohai’s moeder. Het is in Karatu. We vertrekken om 6.30 uur. De weg er naar toe is enorm hobbelig , maar de natuur is prachtig! De jongens zeiden dat de rit, maar 2 uur zou zijn, maar we zijn er pas na 3,5 uur!! We kopen cadeaus voor de families. 5 kg rijst, 5 kg suiker en thee. Het kost ons €25,-, wat hier ontzettend veel is! Lohai laat ons eerst de grond zien die hij gekocht heeft voor zijn moeder. Het is ontzettend mooi met een mooi uitzicht. Daarna gaan we naar zijn moeders huis. Ze werkt op een koffieplantage, waar ze ook woont. Ze kan daar gratis wonen als ze daar werkt. Het huis is enorm klein en ontzettend smerig. Ze verdient maar €25,- per maand en daar moet ze haar eten van betalen. Ons cadeau valt dan gelukkig ook goed! Het is zeer confronterend om te zien hoe zij moeten leven. Ik begrijp nu heel goed dat hij voor haar een huis wilt bouwen.
Daarna gaan we naar het huis van Raymond. Zijn familie woont ook op de koffieplantage, maar het huis is totaal verschillend dan het huis van Lohai. De ouders zijn ontzettend aardig en het uitzicht op de wc is waanzinnig!! Daar zou je in Nederland een moord voor doen;-) We vragen aan hem hoe het kan zijn dat er zo’n verschil is tussen zijn huis en het huis van Lohai. Zijn ouders hebben het geld gespaard en de vader van Lohai heeft al het geld opgedronken dat ze verdiend hebben. Lohai blijft in Karatu en Raymond gaat met ons mee terug. Lohai bedankt ons 20x dat we met hem mee zijn gegaan, maar wij zijn hem ontzettend dankbaar dat hij ons mee heeft genomen!
Op de terugweg zien we ontzettend veel dieren in het wild!!! Apen lopen op de weg, olifanten zien we ver weg en vervolgens zien we ook nog giraffen en zebra’s!! Wij zijn helemaal door het dolle heen en de jongens kijken ons gek aan. We stoppen veel en maken veel foto’s! Ontzettend gaaf om deze beesten gewoon aan de kant van de weg te zien!!!:-) De terugweg duurt dan ook wat langer, 5 uur zijn we onderweg, maar het is de moeite waard!

Woensdag is een rustige dag en donderdag ben ik maar weer eventjes naar de fysiotherapie geweest. Gelukkig gaat het wat beter met mijn rug en ik denk dat ik het nu wel vol ga houden tot het einde van mijn reis. In de avond gaan we eten bij een Indian Restaurant met 5 huisgenoten en Emma & Emma. Vervolgens gaan we op stap en we drinken veel Konyagi. Om 1.00 uur zijn Emma, Emma, ik & Minke helemaal uitgeput. Iets te veel gedronken in een te korte tijd.. We besluiten om bij Emma & Emma in het hotel te gaan slapen. De bedden zijn niet heel groot, maar net groot genoeg voor 2 personen. Zodra ik het kussen zie val ik dan ook in slaap dus heb er niets van gemerkt dat het bed zo klein was. Het was een zeer geslaagde avond, maar de dag erna was wat minder..
Op vrijdag doe ik dan ook niet heel veel. In de avond ga ik nog wat eten met de meiden, want ze gaan terug naar Dar.

Deze week is voorbij gevlogen! Over 3 weken zijn mijn mama & papa er al. Nu dus nog vol genieten van de kids en leuke dingen doen!

Ik las op het nieuws dat er in het weekend weer kans is op sneeuw. Mag toch hopen dat dat niet meer is als ik terug ben in Nederland.

Kwaheri,

Kris